ruim 40 JAar zomerkamp. Deel je ervaring!
Schrijf in het VRIENDENBOEKJE VAN HET ZOMERKAMP!
Duizenden kinderen hebben we in deze afgelopen jaren mogen ontvangen. Sommigen die vroeger als kind meededen komen nu met hun kinderen, of zijn leiding geworden. Zelfs leiders van nu hebben ouders die vroeger als kind meededen. Een kostbare schat aan ervaringen dragen we met ons mee. Ben je ooit geweest? Als kind of als leiding? Of is je kind geweest? Vul het vriendenboekje in! Binnenkort kunnen we hier elkaars ervaringen lezen en foto's bekijken! We rekenen op jullie! Bij voorbaat heel hartelijk dank voor het invullen! Een leuker cadeautje dan van jullie te horen kunnen we ons niet voorstellen!
Enkele ervaringen van oud-deelnemers, leiders of ouders...
Tim: De spelletje in het bos vond ik altijd zo leuk. Levend stratego is en blijft mijn favoriet. En van die spelletjes dat de leiding achter ons aan zat om ons te tikken. Ik bedacht dan altijd de leukste plannen met mijn vrienden om ze te slim af te zijn. We hadden zoveel lol met elkaar!
Thomas: Vorig jaar kon ik kiezen. Voetbalkamp, zeilkamp of zomerkamp. Ik koos natuurlijk voor het zomerkamp. Daar kunnen we altijd lekker veel voetballen, maar doen ook veel andere soorten spelletjes. Ik vind het leuk omdat er zoveel verschillende dingen te doen zijn. Ook de sketches en musical zou ik niet willen missen. Had dit jaar ook weer een leuke rol in de musical.
Paula (moeder): Ik weet nog zo goed dat ik mijn zoon voor de eerste keer ophaalde van het zomerkamp. Ik zei: “Hij geeft licht!” Zo stralend. Ik kreeg gewoon een ander kind thuis. Hij was er zo vol van. Vanaf toen hebben we altijd onze vakantie’s om het zomerkamp heen gepland. Bram moest gewoon naar het zomerkamp. Daar werd een heel jaar weer naar toegeleefd.
Bart (leiding): Het zomerkamp is voor mij echt een week van genieten. Het is geweldig om de kinderen zo blij te zien en om daar onderdeel van uit te mogen maken. Als kampleiding kun je deze week voor de kinderen onvergetelijk maken en andersom maken de kinderen het voor jou als leiding ook onvergetelijk. Het is een week van oprechte aandacht voor de kinderen en voor de andere leiding.
Mats: Het allermooiste moment van het zomerkamp vind ik altijd de dagafsluiting. Na een leuke avond in het bos komen we dan in alle rust in de kapel. Dan gaan we vooraan op het tapijt zitten met de kaarsjes aan en zingen mooie liedjes. Dan voel ik dat God er is. Dat ik nooit alleen ben. Mijn kampboekje met de liedjes heb ik nog bewaard. Soms zing ik de liedjes thuis voordat ik ga slapen.
Evelien (leiding): Toen ik als kind mee deed aan zomerkamp vond ik het zo leuk dat ik op mijn laatste kamp aan een aantal leiding heb beloofd (ik weet niet meer wie) dat ik terug zou komen als leiding. Acht jaar later ben ik dus terug gekomen als leiding en dit jaar voor de derde maal en nog steeds elke keer als ik op zomerkamp en die kinderen zie, lijkt het alsof ik weer helemaal terug ben als kind. Alsof ik in het verleden kan reizen. ?
Marjolein: Ik heb zoveel mooie herinneringen aan het kamp. Vooral de vriendschappen waren hecht en sterk. De vriendschappen die ik daar sloot zijn voor het leven!
Margreet (moeder): Onze zoon werd door een klasgenootje uitgenodigd voor het zomerkamp. Ik vond het prima dat hij naar een katholiek kamp ging ook al had ik eigenlijk niks meer met de kerk. Onze oudsten hadden nog wel de communie gedaan, maar de jongste niet meer. We hebben veel vragen en twijfels over de kerk.Toen ik mijn zoon bracht en ook op het eind van het kamp hem weer ophaalde was ik zo blij verrast. Geweldig als je zo je geloof kunt beleven. Vrolijk en vreugdevol. Supersfeer. Ik wou dat we dit soort dingen wat vaker konden meemaken. Ik was eigenlijk vergeten dat geloven in God zoiets fijns kon zijn. Het bracht me in mijn herinnering hoe ik het zelf als kind ooit beleefd had.
Monique: Ik kan mij de zomerkampen nog als de dag van gisteren herinneren. Voor mij betekende de kampen een week zonder zorgen met de liefde van een grote familie. Een week waarin je mocht zijn wie je was en waarin Jezus elke dag een stapje dichterbij kwam. Vol kracht en met vreugde tot in m’n tenen nam ik alle liefde aan het einde van de week mee terug naar huis.
Rini (leiding) Wie is God en waar is hij dan? Een lange tijd was dit de enige gedachte die in me opkwam als het over het geloof ging. Ik ben gedoopt, ik deed mijn communie en mijn vormsel, maar hierna werd het stil. Tot aan de zomer van 2013. Mijn naam is Rini van Schooten en dit is mijn verhaal.Ik ben altijd een jongen geweest die weet wat hij wil. Mijn plan was duidelijk. Als student aan de pabo zou ik mijn brood gaan verdienen als meester en daarnaast moest de komende jaren duidelijk worden wat mijn kansen zouden zijn in de voetballerij. Vanaf september 2012 trainde en coachte ik een enthousiast elftal van jonge spelertjes en tegen het einde van het seizoen hadden we naast mooi voetbal en een goed resultaat ook een geweldige sfeer in het team. Dit was ook Anja Vergouwen, eindverantwoordelijke van het Emmanuel zomerkamp niet ontgaan. Als moeder van één van mijn spelers destijds vroeg zij mij om die zomer mee te gaan als leiding naar het Emmanuel zomerkamp. Ik zei ja, niet wetende wat mij te wachten stond.
Voor het eerst was ik in bezinningscentrum Emmaus in Helvoirt. Ik voelde een vlaag van rust en kalmte op het terrein toen ik van de auto naar de ingang liep, maar wist ook dat de kinderen morgen nog moesten komen. Als docent in wording had ik al heel wat teams meegemaakt, maar een team zo open en zo familiair als de leiding van het zomerkamp kende ik nog niet. Ondanks dat onze levens zo van elkaar verschilden, voelde ik me gelijk vertrouwd en op mijn plek. De verschillen tussen hen en mij riepen veel vragen op bij mij. Al deze vragen heb ik gesteld tijdens het zomerkamp en ook allemaal werden ze beantwoord. Hoe verschillend we ook zijn, iedereen is goed zoals hij of zij is.
Toen de kinderen arriveerden op het kamp, merkte ik dat ik niet de enige was die zich zo vertrouwd en op zijn plek voelde. Eén jongen begon me spontaan te vertellen over zijn ouders die pas geleden waren gescheiden en over het verdriet dat hij had. Het werd me duidelijk dat het zomerkamp een speciale plek is waar kinderen en volwassenen hun zorgen bij iemand neer kunnen leggen. Maar bij wie dan? Op die vraag zou ik gauw een antwoord krijgen tijdens het sacrament van verzoening. Het zomerkamp van 2013 was geweldig voor mij omdat ik mijn kwaliteiten kon inzetten en daar vrolijke gezichten van kinderen en andere leiding voor terug kreeg. Met veel kinderen heb ik gepraat over moeilijke onderwerpen als pesten op school, een overleden opa die gemist wordt en over geloven.
Het raakt me vandaag de dag nog steeds hoe groot het kruis van sommige kinderen al is op jonge leeftijd en ik voel me vereerd dat ik net als Samuël van Jezus een roeping heb gekregen om dichterbij te komen en om met mijn kwaliteiten en op mijn manier Zijn wil te doen. Vanaf de zomer van 2013 tot aan mijn laatste zomerkamp als leiding in 2019 ben ik jaarlijks gegroeid in mijn geloof, heb ik mijn ja gegeven aan Jezus ga ik vrijwel elke zondag naar de kerk en besef ik dat ik een van gelukkigen ben die Gods goedheid mag ervaren in zijn leven.